เราเจอกันได้แค่ในฝัน

เธอเป็นใคร ?

แม้แต่ชื่อเรายังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ มันก็แปลกอยู่ที่ทำไมตอนนั้นเราไม่เคยถามถึงชื่อเธอเลย

ในวันที่มีเรียนตามปกติดูเหมือนโปรเจคใหม่ที่ได้รับมอบหมายมาจะเป็นงานคู่และมันทำให้เราได้พบกับเธอ ผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนที่อยู่ปีเดียวกัน แต่กลับไม่ค่อยเป็นที่รู้จักมากนัก เราเองก็รู้สึกว่าไม่รู้จักเธอแต่ทำไมถึงได้รู้สึกคุ้นเคยมากขนาดนี้ ราวกับว่าเรารู้จักเธอมาก่อน

รายละเอียดของงานเราจำอะไรไม่ได้เลยไม่ใช่แค่เลือนลางแต่มันว่างเปล่า จำได้เพียงว่าเรารู้สึกดีแค่ไหนที่ได้อยู่กับเธอและใช้เวลาร่วมกัน เราไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าว ทำงาน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากและดูจะเป็นเรื่องจริง เพราะคนรอบข้างทั้งหมดก็เป็นคนรู้จักของเราทั้งนั้น มีเฉพาะเธอที่เราไม่รู้ว่าเป็นใครแต่ก็ไม่เคยนึกสงสัย 

แต่แล้วจู่ๆเราก็สัมผัสได้ถึงความเศร้าของเธอ เรารู้สึกว่าเธอมีเรื่องกังวลบางอย่างจากวิธีการพูดของเธอ จนกระทั่งเราได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เสียงนาฬิกาปลุกของเรา ทันทีที่รู้ว่านี่คือความฝัน ใบหน้าของเธอค่อยๆจางหายไป ตอนนั้นเรายังอยู่ใกล้ๆเธอ เรารู้สึกได้ชัด แต่เสียงนาฬิกาที่ยิ่งดังชัดขึ้นยิ่งทำให้เธอหายไปเร็วขึ้น มันเป็นช่วงเวลาระหว่างฝันจริงๆกับความคิดต่อยอดของเรา เพราะรู้ตัวแล้วว่ากำลังฝัน ถ้าเราคิดจะอยู่ต่อไปสิ่งที่เห็นจากนี้ก็จะกลายเป็นแค่ความคิดที่เราคิดขึ้นมาเอง มันคือสภาวะที่กำลังจะตื่น เมื่อรู้สึกตัวทุกอย่างในห้องก็เงียบสนิท มีเพียงเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังอยู่ และเราจำหน้าของเธอไม่ได้แล้ว

เราชอบที่เราหลับแล้วมักจะฝันถึงเรื่องโน่นนี่นั่นอยู่บ่อยๆมีทั้งเรื่องสนุกและตื่นเต้น บางความฝันก็ระทึกเสียจนรู้สึกว่าไม่ได้พักผ่อน นานๆทีจะมีฝันที่ทำให้เราไม่อยากจะตื่น และบางครั้งก็ฝันดีเสียจนเราอยากได้ หมอนฝันต่อ ที่เป็นของวิเศษของโดเรม่อน เพื่อทีจะได้สานต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมา ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะถามชื่อของเธอและถ่ายรูปเธอเก็บไว้และทั้งหมดจะเกิดขึ้นในความฝัน